DE LETTER A
ja, avontuur met de grote letter A
Na de wildroad over verrassende rotsformaties en belonende variaties aan woestijnen in licht, zand kleur en af en toe een gemsbok, ...na een busrit met 17 (!!) voor ons zingende kinderen (hoe eenvoudig kan kinderopvang zijn...), de geslaagde oversteek over een Namibische Semois en de spanning of we de afstand met gelimiteerde benzine (opgeheven tankstation) konden halen was er tijd voor loslaten van spanning.
Palmwag bood een buitendouche. Je inzepend onder behaaglijk vloeiend water al turend in de verte.
Wat Namibie biedt? Een veelzijdigheid naargelang je kilometers kan verslinden, je ogen kunnen blijven kijken en het achterlaten van een gebied geen verlies over het voorbije betekent maar een open venster naar het nieuwe geeft.
Tijd voor relaxing time dus: een zwembad dat tot spelletje schaak uitnodigde, een koffie met dwarsligger (de thuiskomst van Anna Enquist), een menu van de kaart en skypen met online oma was een gepaste verpozing.
Van Palmwag wegrijdend werden we tegen gehouden voor een veteranairy checkpoint. Het ritueel was ondertussen als medepassagier gekend: "vlees uit de koelkast weg, haast je"....even onder de slaaplakens achterin de bus....
"Hello, how are you?" "I am fine, and you?" "Where do you come from, where are you going to?" ...gluren in de bus, kijken hoe het huisje is, onschuld en vriendelijke babbel. Dit keer wel commentaar over de hoorns van een kudu die van langs de weg de bus versierde. Een laatste foto ervan en weg ermee. Een paar kilometers verder was er al weer een kraampje die het aanbood. Ha, wie is bang om welke ziektes aan wie te geven?
Twijfel over de staat van de bus en vooral de wielen vroeg om onderzoek en behandeling. Simon en Lore plat op de grond sleutelend aan wat er te sleutelen viel. Na opslaan van een etensvoorraad konden we weer vooruit...op naar Brandberg als volgend doel. Weeral waaww in meervoud!
Avonduren ook met een grote A geven ons het ongrijpbare van de hemel. Telkens een magie van miljarden sterretjes, groot en klein, gewoon ongewoon!
Vanuit het ochtendlicht van deze camping waan je je in een filmlandschap. Een buurgezelschap had een groen zusje van de T3! Het werd een uitgebreid herkennen van eigenheden van ons huisje in zwaktes en sterktes. Een tipje van elkaar is meteen een toevoeging voor later...
Onder de zengende hitte van 32° stapten we deze zaterdag ipv over de Brugse markt naar de white lady: rotstekeningen van 5000 jaar geleden. Een pittige wandeling of fitnesskuur voor de steeds zittende busreizigers!
We hadden die boterham nadien wel nodig! Terwijl de meisjes weer vrouwen werden, kreeg de jongeman een flauwte maar het stuur is zijn vaste houvast. Wij dus richting Skeleton coast, Alsmaar rechtendeure naar de kust. Het zicht was op den duur opmerkelijk vlakker geworden: over 110 km zakten we 1000 meter.
De kilte sloeg meteen rond ons lijf maar nog meer de stank van de duizenden zeerobben toen we even verderop uitstapten bij cape cross. Een zakdoek vol Caraïbische Fa gaf ons extra showtime over hun gedrag. De ene keer mekkerden ze als schapen, de andere keer weerden ze zich onderling als grommende honden. De zoute zeelucht gaf nadien wat geeuwende gezichten.
en zo is dit rapportje bij de letter Z gekomen.