Een echte verademing om dit groene, bergachtige hoogland van afrika binnen te rijden en door de warme lach van de enthousiaste kindergezichtjes te worden verwelkomd. We hadden in veel verslagen gelezen dat Sudanese mensen veel vriendelijker waren dan de ethiopischiers, maar naar ons gevoel, niets minder waar. Wel is er meer armoede en dus iets meer bedelelaars, hebben we de indruk.
Of komt dit door de jaren en jarenlange hulpacties door Bono ea in de jaren '90? Vooral jongeren en kinderen lijken dit zich eigen te hebben gemaakt en men komt enkel naar ons, niet naar de lokaal iets rijkere bevolking.
We werden dan ook al vrij vlug onthaald met : You! You! You! Mister, plastic! Mister, pen! Mister, money! Waarop we gewoon telkens doodleuk antwoordden :"No, our names are lore and simon". Hoewel je
overal wel wordt aangesproken als 'faranji' - buitenlander, ervaren wij het niet als opdringerig, maar hoofdzakelijk als jeugdige nieuwsgierigheid. Het is soms ook echt schrijnend om de schaarse vodden van de kinderen te zien die moet doorgaan als kledij, zeker als ze over hun buikje wrijven en met hun handjes naar hun mondje gaan. Van je hart een steen maken is dan niet altijd even vanzelfsprekend, zelf voor iemand waarvan de "moederkloek" duidelijk ontbreekt... :)
Eerste stop in Ethiopie is in Gorgora bij tim&kim village. Een lodge met
camping midden in de natuur en alle rust die door 2 nederlanders wordt uitgebaat samen met de lokale bevolkng. Ja, zo'n projectje zou ons ook nog wel kunnen bekoren! Even bekomen van het "Sudan Debacle" leek ons wel op z'n plaats. In't pikkedonker zijn we toegekomen via een weg die smeekt naar 4x4. Net op tijd om de beentjes onder tafel te schuiven en mee te genieten van de warme maaltijd. Sudan had toch nog zijn sporen achter gelaten en al dronken strompelend dus ons bed in. Een productieve dag gevolgd door een relaxerende dag. We hadden zoveel deugd van de rust en waren zo blij eindelijk weer een wc bril te hebben waar we
effectief op durfden zitten en niet vol moesten leggen met half doorweekte papiertjes. Dat zijn dan van die thuisdingetjes die je extra leert apprecieren: een propere pot!
Vervolgens trokken we door naar Gonder, geld afhalen, inkopen doen,... om ons voor te bereiden om de komende drie dagen in the simien mountains te gaan stappen. In principe veel te weinig tijd, maar we hebben jammer genoeg maar drie weken voor zo'n groot en prachtig land als Ethiopie. Wie ons kent weet dat we eigenlijk erg gulzig zijn en toch zoveel mogelijk willen gezien en geproefd hebben, misschien moeten we trager leren reizen?
Reeds na een kwartier wisten we niet meer waar eerst te kijken en begon de camera gretig zijn werk te doen, zeker wanneer we onze verre neven en nichten langs de weg zagen zitten: de bavianen.Ook al zijn we blij met onze nieuwe reflexcamera, we staken toch wat af naast enkele mannen met hun telelenzen die net een fotoreportage aan het maken waren voor een spaans natuurmagazine, maar wij hadden er zeker het meeste fun in! Op naar het eerste kamp, Sankaber, op 3300m hoogte, gevolgd door een deugddoende wandeling naar eennwaterval. 's Avonds genieten we van ons lekker potje os met ethiopische kruiden. Wat gek om te denken dat we slechts een aantal dagen ervoor bijna weggesmolten door de warmte en nu onder de mooiste sterrenhemel met onze fleece aan , elkaars lichaamswarmte moesten opzoeken om warm te blijven in de slaapzak.
Ochtendstond heeft goud in de mond! Dus op het ritme van de natuur trekken we door naar het volgende kamp Chennek op 3600m hoogte om onze nieuwe wandeling naar een top Bhaweit (4460) in te zetten. Ibexen en bavianen begeleiden je mee tot aan je doel. Maar je weet, god straft onmiddelijk, en ook voor onze gulzigheid naar beweging en avontuur. Met barstende hoofdpijn en de pas van een tweedaagse hangover kwam ik (lore) de berg afstrompelen. Hoogteziekte had zich meester gemaakt. Simon was er precies veel beter tegen bestand, hoewel je zoiets
niet kunt trainen, natuurlijk. Nadat een grote roofvogel er met de kotszakjes vandoor ging, besloten we terug af te dalen naar 3300m. De dag nadien waren we weer zo fris als een hoentje en dalen na een korte afscheidswandeling terug af naar Debark. De auto even een grondige wasbeurt laten geven -en dus de lokale economie wat steunen- inkopen doen, skypen met de familie , de ongeruste mailtjes beantwoorden en de dag was ook vlug gepasseerd. 's Morgens zetten we vroeg koers richting Aksum, een tocht van amper 150km waar we uiteindelijk bijna
acht uur over zouden doen. De weg is volop onder constructie, waarbij geschat wordt dat ze over 3-4jaar volledig geasfalteerd zal zijn. Op zich viel het best wel mee, maar was het vooral oponthoud door de machines die de weg blokkeerden. Een enkele keer moesten we wachten omdat ze de bergwand gingen opblazen. Een hele lading rotsen kwam naar beneden, waarvan twee op nog geen halve meter van onze voiture. Niet bepaald een gerust gevoel. Het aan en af rijden van de vrachtwagens zorgen bij ons voor getrainde armspieren omdat we telkens als
een gek aan ons hendeltje draaiden om de ramen terug dicht te doen.
Aangekomen in Aksum, ooit een van de meest invloedrijkste steden geweest, zijn we klaar om wat ongekende geschiedenis bij te leren. Ook al lette Simon wel op in de geschiedenislessen, dit machtig volk is nooit de revue gepasseerd. Ze waren nochtans een belangrijke handelspartner van de Romeinen, Grieken en de Perzen en het machtigste rijk ooit op het Afrikaanse continent. Naast de Nabateeers in Petra weer een nieuwe bevolking bijgeleerd! Aksum is een aangename stad om er enkele dagen in te vertoeven, hoewel overnachting er iets duurder is. Zes euro ipv drie of vier... De liefhebbers kunnen er ook gaan zwemmen in het 20 meter gezuiverd zwembad van het Remhai hotel. Dat doen we elke dag. We moeten iets doen om toch een beetje in beweging te blijven...
Nu gaan we de Tigraien churches gaan zoeken die uit de rotsen zijn gehouwen op hoge kliffen, meer daarover in het volgende verslag!
Practical info Simien mountains:
Ticketoffice coordinates :
Entrance fee : 90 birr p.p. , 20 birr per car.
Guide not obligate, scout is. Price: 75 birr per day - does not speak english.
Possibility to take a guide (aprox 200birr/day) , cook and donkey to do a trekking.
Own car: parking at the campsites is included in admission fee